Noorwegen 2018

Dag 1.

De dag dat Paul en ik afreizen naar Noorwegen is eindelijk aangebroken. De aanloop er naar toe ging gepaard met griepverschijnselen en waar half Nederland al maanden last van heeft.

De koffer is gepakt en in de kamer staat een gevulde survivalkrat te wachten totdat hij verorberd wordt. Er is het nodige proviand in geslagen en bij het inladen van de auto blijkt dat Wies ook het nodige aan Paul heeft meegegeven.

Vrijdag om 8.15 uur rijden we weg bij mijn huis en al snel blijkt dat Paul zijn Mercedes een zeer comfortabele auto is om de nodige uren in te gaan zitten. De planning is om vandaag naar Hirtshals te rijden, dus we zetten koers naar Noord Denemarken. Het weer is prachtig, het vriest licht en de zon breekt door. Paul rijdt de eerste 2 uur en gaan probleem- en fileloos. Even de benen strekken en de pens voorzien van een beste Duitse mok koffie. Wij beide hebben niet de behoefte om lang te pauzeren en geven snel gas om de weg te vervolgen. In Hamburg is het een stuk drukker door de wegwerkzaamheden en tuffen in rustig tempo door de stad. Vlak voor de Deense grens maken we nog een koffiestop en in de rästette is het niet al te fris. Met enige verbazing kijken naar de mensen die een zeer vette en onsmakelijke hap naar binnen werken. Het interieur is evenzo troosteloos als het personeel dat er werkt.

In Denemarken zijn we verbaasd door het glooiende ‘Limburgse’ landschap waar Paul eerder een ‘Zeelands’ omgeving had verwacht. Gedurende de hele rit door Denemarken worden we vergezeld door het mooie uitzicht. We steken de brug bij Vejle over kijken neer op een mooie plaats aan het water, vlakbij de zee. Afgezien wat fileleed gaat het nog steeds voorspoedig. Bert Visscher zorgt met zijn internationale vliegveld Ter Haxel een lach op onze gezichten.

Na 9 uur onderweg te zijn geweest (800 km) komen we aan bij de Tornby camping waar ik een hutje heb gehuurd. Om het massatoerisme te kanaliseren zijn ze bij de camping zo slim geweest om 2 stromen te organiseren; een ‘Check in’ en een ‘Check out’ ingang. Gelukkig zijn we meteen aan de beurt en zullen naar verwachting de enige gasten zijn. Het gehuurde hutje bevat volgens de beschrijving een patio, houten vloer, bedden en gedeelde douches. Het hokje is ongeveer 5 m2 groot dus een rondleiding is snel gemaakt. Er staat een prima stapelbed en het toiletgebouw is dichtbij.

We hebben trek en rijden naar Hirtshals om een restaurant te zoeken voor een verdiende maaltijd. In een klein eetcafé vinden we gehoor en wordt ons een grote Carlsberg en dito broodje hamburger voorgeschoteld. Vermoeid en voldaan keren we terug naar onze kribbe om nog even te lezen. Ik verdrink in de avonturen van Robert Langdon en dan gaat het licht uit.