Noorwegen 2018, dag 6

Dag 6: Woensdag 28 februari 2018

De dag begint ontspannen en we nemen de tijd om te ontbijten, koffie drinken en naar buiten staren waar de zon langzaam opkomt aan de blauwe hemel. Pa trekt er op uit in zijn hardloopkloffie en ik heb een wandelroute op het oog. Het startpunt van de route is even zoeken en bij aankomst blijkt dat de parkeerplaats is afgesloten met een slagboom. Het is tenslotte nog winter dus zo vreemd is het niet dat alle wandelroutes zijn opengesteld. Improvisatie brengt mij naar een dorpje aan de Lysefjord. Het is er verlaten en vermoed dat het merendeel van de huizen hier een vakantiebestemming hebben. Een alternatieve route brengt mij van het ene naar het andere huis. Het dorp is tegen de klif opgebouwd dus er zijn flinke hoogteverschillen tussen de huizen. De bewoners hebben het mooi gelost door het aanleggen van houten trappen, vlonders of gebruik te maken van het volop aanwezige gesteente. De bovenliggende rotsblokken zijn een constante bedreiging voor de huizen, maar daar staat men hier niet bij stil. Anders zou je hier ook geen huis bouwen is mijn logica. Ondanks dat de zon schijnt is het steenkoud. De temperatuur is -9 maar de wind snijdt om mij heen. Ik struin door de tuinen op zoek naar een mooi uitzicht op de fjord. Tientallen meters onder mij zie ik de veerboot die op weg is naar Lysebotn, ruim 40 kilometer verderop. Na drie kwartier wandelen houd ik het voor gezien en verken de omgeving per auto. Een tussenstop in Landa leert mij over de geschiedenis van het gebied. Men leefde van de akkerbouw en visserij. Met name de verkoop van zeehondenvachten was lucratief tijdens de periode van het Romeinse rijk. 1 vacht leverde 138 gram aan goud op. Wellicht kan deze opgedane kennis nog van nut zijn bij een pubquiz, al verwacht ik daar geen vragen over de historie van Landa. Ze hebben de boerderij van omstreeks de jaartelling nagebouwd en het is fascinerend om te zien hoe ze met handwerk een prachtige boerderij wisten te maken.

Nu leven we in een andere tijd en ik stap de lokale supermarkt in voor eten en wijn. Wijn is er niet te verkrijgen en wordt alleen verkocht in speciale winkels in de grotere plaatsen. De vinmonopolet verkoopt sterke drank, waaronder wijn, waarmee de overheid de aanschaf van sterke drank wil reguleren. Het is ook aanmerkelijk duurder dan in Nederland. We zijn door onze Nederlandse voorraad heen en hebben nog een paar dagen te gaan, dus ik pik Paul op en rijden naar Jorpeland. We slaan het aantal benodigde flessen in en keren huiswaarts waar we snel gaan ondervinden hoe lekker de wijn is.