Noorwegen 2018, dag 4

De weervoorspelling is uitgekomen, bewolkt en af en toe sneeuwt. Ik zie foto’s op de app voorbij komen en denk dat het wintersport foto’s uit de Alpen zijn. Niets blijkt minder waar, want Nederland is bedekt onder een witte deken. Nina zie ik op een foto een besneeuwde duin afrennen. Het is fantastisch voor de kinderen dat het tijdens de vakantie zo veel sneeuwt.

Paul had gisteravond verteld dat hij hardlopend naar het andere eiland gaat. Een verwachte trippel van anderhalf uur. Vanuit ons huis zien we een akker op het andere eiland en dat heeft hij in het vizier. Ik ga de andere kant op en verken wandelend de omgeving. De doorgaande weg loop ik af en neem even de tijd bij een bevroren meertje wat keurig wit gedekt is door een laagje sneeuw. Aan de overkant zie ik een kiezelpad en ben nieuwsgierig waar het heen leidt. Ik maak een mooie ronde over glibberige keien, bos en langs de waterkant. De sneeuw dwarrelt naar beneden en de wolken zijn net zo grijs als de indrukwekkende stenenmassa waar ik langs loop. Een splitsing van het pad genoodzaakt mij om te kiezen welke mijn voorkeur heeft. Het linkerpad heeft mijn voorkeur door mijn oriëntatiegevoel en even later heb ik een prachtig uitzicht aan de oever van een meer. Na enkele minuten bereik ik de doorgaande weg naar Idse. Vlakbij de weg naar het huis zie ik in de verte een man in fluorescerend oranje mij tegemoet rennen. Gezien de tred is het onmiskenbaar Paul die zwoegend zijn loopje af maakt. Hij is ook anderhalf uur onderweg geweest. We worden nog vergezeld van een hond en deze trouwe collie wil heel graag spelen. Hij komt met een dikke stok aanlopen en commandeert indirect Paul dat hij die stok moet weggooien. Paul smijt de stok weg en de hond haalt hem braaf op. Hij blijft nog een tijdje bij ons op de veranda liggen totdat hij beseft het speelkwartier voorbij is.

De rest van de dag heeft weinig om het lijf en nemen de tijd om te lezen, boodschappen te doen en te eten. Alle goede dingen die bij een vakantie horen.