Noorwegen 2018, dag 7

Dag 7: Donderdag 1 maart 2018

Gisteren gaf Paul aan het voor hem verstandiger is om niet de Preikestolen te beklimmen. Het is een flinke klim met de nodige kou en daar is zijn knie niet goed tegen bestand. Voor vertrek nog de weersvoorspelling gecheckt en het is -15 met een gevoelstemperatuur van -23 graden Celsius. Het weerhoudt mij er niet van om niet te gaan, dus met meerdere lagen kleding en rugzak gevuld met eten en drinken scheur ik naar de preekstoel. Op de parkeerplaats word ik begroet door dezelfde meid als 2 dagen geleden en ze zegt dat het een mooie dag is om de fjord te beklimmen. Ik huur een paar spikes die je om je schoenen bindt om meer grip te hebben op de gladde gedeeltes. De eerste 500 meter is pittig met een stijgingspercentage van 20%. Ze hebben een trap ingehakt maar op de treden ligt sneeuw en ijs waardoor de spikes meteen hun waarde bewijzen. Na de trap volgt een geleidelijk pad door bos en open gebied wat een mooi uitzicht biedt op het lager gelegen meer en in de verte zijn de contouren van Stavanger zichtbaar. De route is zeer gevarieerd door het klimmen, dalen en door een besneeuwd dal waar het windstil is en de zon het lichaam lekker opwarmt. Ik passeer enkele mensen en ben blij dat het zo rustig is. Op jaarbasis komen hier 275.000 mensen langs en op de soms smalle paden zal het soms dringen zijn. Tijdens en na iedere stevige klim neem ik even tijd om mij heen te kijken en geniet van de witte wereld om mij heen. De natuur is indrukwekkend en het omringende gebergte maakt de mens nietig. De variatie in flora verbaast mij en dat maakt de wandeling zo leuk en uitdagend. Een aantal rotsenwanden zijn bedekt door bevroren watervalletjes. Lange ijspegels glinsteren in de zon en smelten langzaam.

Op het kaartje had ik gezien dat er een pittige 2e klim in zit en die doemt voor mij op. Van een afstand zie ik niet waar het pad loopt maar dichterbij gekomen blijkt er geen kloof te zijn maar ‘gewoon recht’ omhoog. Ik zet mij schrap en lever de nodige fysieke inspanning. Het is goed kijken waar ik mijn voeten plaats en door de sneeuw en ijs is dat niet altijd even makkelijk. Boven aangekomen check ik mijn hartslag op mijn horloge en die is 91, dus de inspanning valt dan ook wel mee..

De laatste kilometer gaat gestaag omhoog en hier schijnt de zon niet. Hier is het aanmerkelijk kouder en de wind heeft er vrij spel. Op dit stuk hebben ze een noodhuisje gebouwd en bij nood kan je het betreden. De situatie is vandaag niet dusdanig ernstig en in de wetenschap dat ik er bijna ben, versnel ik mijn pas. Na iets meer dan een uur bereik ik de Preekstoel. Er ligt een dikke laag sneeuw op dus het is goed kijken waar je loopt. 600 meter lager is het water van de fjord en door het heldere weer kan je kilometers ver kijken. Ik schuifel naar de rand en ga op mijn buik liggen om over de rand te kijken. Op foto’s heb ik gezien dat mensen op de rand gaan zitten, maar dat is aan mij niet besteed. De omgeving wordt digitaal vastgelegd en met dank aan een wandelaar uit Frankrijk vereeuwigt hij mij digitaal met de omgeving. Hij heeft een professionele camera bij zich en na het uitwisselen van e-mailadressen stuurt hij mij een aantal foto’s toe die hij heeft gemaakt.

Aan deze fjord zijn nog een aantal indrukwekkende wandelingen te maken, maar daar zal ik deze vakantie niet aan toe komen. Het is ook mogelijk de gehele fjord rond te lopen in meerdere dagen en dat lijkt mij ook nog wel een uitdaging. Ik neem nog een keer de omgeving bewust in mij op en daal af naar de parkeerplaats. De terugtocht gaat iets makkelijker en door de sneeuw kan ik stukjes glijden door op mijn kont te zitten. Sneeuw maakt het kind in de mens los en doe het met een grote glimlach. Aangekomen bij het informatiecentrum nestel ik mij op een bank met een kop koffie en kijk uit over het meer waar een eenzame schaatser een ontdekkingstocht doet. Vermoeid en zeer voldaan kijk ik terug op de wandeling en haal de beelden van de uitzichten voor mij.

In het huis aangekomen trek ik een biertje open en ga gestrekt op de bank om alles nog eens te laten bezinken. Proost!